vervolg dagboek na de sahara

Dag 11
Vandaag rijden we de 2e lange tocht naar Dahkla , alweer een lange rechte weg. 7 uur sta ik op bijna iedereen is dan al wakker maar ik ben niet zo van het ontbijten dus kan ik rustig aan doen.
8 uur is alles ingepakt en kunnen we vertrekken, eerst moeten we weer die 5 Km over de vlakte met stenen, ik vraag me af hoe de campers die op de camping stonden hierover heen hebben kunnen rijden.
Kwart over 8 komen we aan op de verharde weg , team Maroksky zal ons opwachten in Layoun.
Voor Layoun is alweer een politie post en moeten we weer eens stoppen , het duurt langer als normaal maar er is niets bijzonders.
We treffen team Maroksky en gaan de stad in om nog wat meer geld te wisselen,brood kopen en een binnen band voor bas te zoeken. Half 10 verlaten we de stad weer , hoe kan het ook anders dan dat we weer moeten stoppen bij een politie post.
Bart rijdt de eerste paar 100 kilometers tot kwart voor 12 als we stoppen langs de weg om iets te eten en de benen te strekken.
Jesper neemt dan ook het stuur over voor de volgende paar 100 kilometer, er gebeurd niet veel op deze wegen.
We worden deze dag 7 keer aangehouden waar bij er elke keer een kopie moet worden afgegeven.
Een keer dat we worden aangehouden mochten de eerste 3 auto’s van onze groep doorrijden en werden wij wel aangehouden , we dachten even dat er nu iets aan de hand was maar de agent was waarschijnlijk vergeten dat hij en kon vragen aan ons. Wij geven hem een pen en we kunnen weer verder.
We komen nog vrachtwagens tegen met tanks op de aanhanger , dat was wel apart om te zien maar de tanks zijn speelgoed als je ze vergelijkt met de tanks wat de westerse landen gebruiken.
We rijden nu een stad binnen waar het lijkt alsof de mensen iets rijker zijn , de stad oogt vrij nieuw gebouwd en om de krotten aan de rand van de stad is een muur gebouwd. Elke krot heeft zijn eigen schotel op het dak staan, vreemd gezicht.
Ze weten in Marokko ook niet wat opknappen is , je ziet oude tankstation verlaten met ernaast een nieuw gebouwd tankstation..
Huizen zijn vaak niet afgebouwd en klaar om er nog een etage boven te zetten als de familie wordt uitgebreid.
Ondertussen heb ik het stuur over genomen van jesper.
We zijn gaan tanken in de stad, een klein mannetje komt aan mijn raam en zegt bonjour, ik heb er even geen zin in dus doe ik net alsof ik het kereltje niet hoor maar hij zegt dan gewoon iets harder bonjour monsieur , ik kan nu niet meer doen alsof ik het niet hoor en zeg bonjour, hij vraagt om een stilo , ik pak rustig een stilo en net als ik hem de stift wil geven wordt het mannetje in zijn nekvel gegrepen en weg gesmeten door waarschijnlijk zijn vader. Hier zijn ze dus te trots om voor spullen te vragen maar het is duidelijk dat het kereltje geen stilo heeft,in eerdere delen van Marokko werden kinderen gestuurd door de ouders om spullen te vragen…
Oscar heeft bij het tankstation met een andere reiziger gesproken die hem verteld heeft van een grondwater douche 30 Km voor Dahkla (onze bestemming voor vandaag) , we besluiten er naartoe te gaan en misschien daar te douchen omdat het grondwater warm water is.
Na weer een heel aantal Kilometers te hebben gereden komen we uiteindelijk bij de douches aan , meteen als ik even goed kijk zie ik dat de douches buiten staan. Het is toch al laat en de zon is net ondergegaan het is dus te fris om buiten te douchen en we besluiten om op de camping te douchen, nu maar hopen dag ze warm water hebben.
Oscar heeft een paar dagen geleden beloofd om pannenkoeken voor ons te maken en vandaag is het moment aangebroken dat we pannenkoeken gaan krijgen!
Oscar gaat in Unimog koken en wij maken een paar foto’s van de lucht en pakken onze borden uit.
Na de pannenkoeken rijden we de laatste 30 Km naar de camping , 50 meter ervoor worden we de laatste keer aangehouden, deze keer moet iedereen even naar binnen met zijn papieren en duurt het iets langer verder geen enkel probleem.
Op de camping is het weer hetzelfde als altijd alleen staat er nu een sterke wind die het opzetten van de tentjes lastig maakt, sommige gebruiken stenen om de tent op de rond te houden ik gebruik gewoon de haringen.
Ik ga me even douche, voor 10 dirham een douche met warm water. Je durft de wanden niet aan te raken en bij jesper is zelfs de douche kop van de leiding afgebroken zo verrot is het maar goed je kunt niet alles hebben.
Als ik onder de douche uitkom is Jesper al bezig met het koken van de soep, we eten de soep op en kort erna gaan we allemaal slapen.

Dag 12

Vandaag is het RUSTDAG!!
Ik sta om 9 uur op , de meeste zijn al wakker, even een stukje brood eten en dan ga ik mijn vieze kleren eens verzamelen om te wassen.
Wassen doen we hier op de hand natuurlijk, even kijken bij andere hoe ze dat doen en dan de beste manier zelf gebruiken, je hoeft niet 2 keer het wiel uit te vinden he.
Alles schoon nu nog even ophangen aan de waslijnen die gespannen zijn tussen de auto’s .
De was hangt en droogt vrij snel met dit weertje , zon en een lichte wind.
Tijd om onze aanhanger sahara proof te maken.
Het plan is om de wielen om te draaien, zo zullen ze verder naar buiten staan.
Dit plan klinkt vrij simpel, wiel los , omdraaien en vast zetten maar in de praktijk blijkt het net lastiger te zijn.
Als we het wiel omdraaien blijkt de schroef draad niet lang genoeg te zijn , hiervoor halen we de trommels eraf (de remmen van de aanhanger worden niet gebruikt) de schroefdraad is nu lang genoeg maar de afstands ring past nu niet.
Met de flex die bas bij zich heeft passen we de naafring aan zodat die wel past, alles blijkt te passen en het wordt in elkaar gezet. De aanhanger ziet er nu echt stoer uit!
Het hele gebeuren wordt gefilmd door Piet Sanders die de nieuwe promo film maakt.
Als de aanhanger klaar is gaan we Dahkla zelf in.
Bas rijdt met de Unimog de rest laat de auto staan en gaan achterin de Unimog.
In Dahkla moeten we een aantal dingen doen , we moeten even naar een internet café , supermarkt een paar nieuwe luchtbedden zoeken, eten, een brief posten, een jurk kopen voor bas, naar de supermarkt en ik moet een cadeau zoeken voor Jesper want die is jarig vandaag.
Alles is gelukt en we rijden terug met de Unimog. Als we terug komen zijn de kleren droog en kunnen we die afhalen, ik gooi nog even een balletje over met Oscar.
Vanavond is er een feest met eten , muziek en een kampvuur dus we hoeven niet te koken vandaag.
Om half 9 horen we muziek vanuit de andere kant van de camping , het feest gaat beginnen.
Er staan stoelen en tafels waar we plaats kunnen nemen, de muziek staat zo hard dat je moet schreeuwen om met je buurman te kunnen praten en zelfs dan is het moeilijk elkaar te verstaan.
Na een half uur wordt er eten gebracht , we krijgen couscous met kip, wortel en kool. Het is best lekker maar we moeten met de handen eten en dat is best lastig met couscous.
We gaan langs het kampvuur staan en er wordt wat gedanst op de gekke muziek. Bas had bier gehaald met de Unimog , dat niet gaat er snel doorheen.
Tegen 12 uur stopt de muziek en gaat iedereen richting bed om half 6 moeten we alweer opstaan , erg vroeg dus.

Dag 13
Vandaag gaan we Marokko verlaten en rijden we Mauritanië binnen, we staan om half 6 op en ruimen de auto’s in zodat we half 7 kunnen uitchecken.
Om 7 uur vertrekken we bij de camping om de rest van de stichting te treffen 80 Km voor de grens post waar we nog een keer goedkoop kunnen tanken. We moeten even wachten op Jan en zijn groep die zijn iets aan de late kant. Onze gids wacht er ook op ons.
Zodra zij er zijn en hebben getankt rijden we door naar de uitgang van Marokko waar we half 3 aankomen.
Iedereen moet zijn paspoort inleveren en krijgt dan een stempel dat hij het land weer uit is gegaan, ook de auto papieren moeten we inleveren. Het duurt even want het is easy going bij deze mensen, half 5 rijden we het land uit niemands land in.
Niemands land is een stukje land tussen Marokko en Mauritanië in, ik heb me laten vertellen dat Marokko vroeger oprukte naar Mauritanië en het Mauritaanse leger te klein was om weerstad te bieden dus hebben de Mauritaniërs het stuk land vol gegooid met landmijnen om de Marokkanen op afstand te houden, nu is het land onbruikbaar omdat er nog steeds landmijnen liggen verspreid over het gehele gebied. Je ziet hier en daar auto’s liggen die waarschijnlijk een mijn hebben geraakt. Na een paar kilometer te hebben geslalomd tussen de mijnen rijden we Mauritanië binnen en moeten we weer met ons papieren weer naar de beambten.
Dit gedeelte zou eigenlijk erg lang gaan duren volgens Jan maar de minister van onderwijs wacht ons op en we zijn binnen een uur door met alle auto’s.
De grenspost van Mauritanië ligt 50 jaar achter , de beambten zitten in een vervallen blokhut en doen alles met pen en papier.
We rijden nu verder , 8 Km verderop staat onze gids Bomba weer op ons te wachten , hij loodst ons verder naar onze slaap plaats.
Als we aankomen staat de beveiliging ons al op te wachten, Lokale bevolking wordt niet binnen gelaten (we worden afgeschermd). Als we binnen komen staan er een aantal tafels klaar vol met drinken voor ons. De burgemeester en de profeet van het dorp komen ons toespreken , ze zijn blij met onze komst en garanderen een absolute veiligheid.
Er zijn een aantal kamers maar niet genoeg voor iedereen , Oscar , jesper en ik gaan snel kijken voor een kamer. We stappen kamer 6 in en er staan maar 2 bedden , we duwen Oscar snel naar buiten. Najim en Bilal vragen of ze bij ons op de grond mogen liggen.
Half 10 blijkt er eten te zijn gebracht, alweer couscous!
Na het eten gaan we op de kamer en kijken we nog Najib amhali, totdat we gaan slapen.

Dag 14
Het is alweer een rustdag vandaag, je kunt je auto nog even repareren of sahara proof maken en proviand in slaan.
Onze auto hoeft niet gerepareerd te worden , we checken alleen even de luchtfilter en peilen alle vloeistoffen.
Rond 10 uur gaan we naar een school in Nouhadibou daar gaan we kijken wat we voor hun kunnen doen in de toekomst en krijgen we een rondleiding door de school, aan het eind worden nog enkele spullen overhandigt.
We bekijken een aantal lokalen en de leerlingen willen allemaal laten zien wat ze kunnen en weten.
Als eerste bekijken we een lokaal waar diesel les wordt gegeven, er staan enkele oude scheeps motoren. De leerlingen spreken voornamelijk frans maar ook een heel klein beetje engels het is moeilijk maar het lukt enigszins om met ze te praten.
Hierna bekijken we een airco lokaal , er staat een hele nieuwe airco test en afvul kast eruit ziet alsof die nog nooit is gebruikt.
We gaan nog even buiten in de zon zitten en een paar leerlingen willen met ons een foto maken.
Oscar is binnen bezig met een poging tot lesgeven, hij legt uit waarom en hoe er een relais wordt gebruikt. Het is moeizaam omdat wij de franse benaming niet weten van verschillende delen in de schakeling maar het is gelukt, dit staat Bart , Jesper en mij ook te wachten in Banjul.
Hierna gaan we met een gids de stad bekijken althans dat is de bedoeling. Medina betekend stad in het arabisch en dat is wat we zeggen aan de man maar hij brengt ons naar de kust over een hobbel pad door de zand en we zien zware industrie liggen en enkele schepen aan de kust.
Niet echt de moeite waardom eerlijk te zijn en we zijn er ook niet zo blij mee maar goed de dag gaat verder en als je de gids iets zegt lacht hij alleen maar.
We gaan terug om iets te eten, om half 4 zou het eten klaar staan in het restaurant, we krijgen koude friet met kip die niet helemaal gaar is en ik ook niet helemaal op eet.
Nu nog even naar de supermarkt de laatste proviand inslaan en terug naar de camping.
Op de camping krijgen we om 9 uur gelukkig nog eens eten, rijst met vis en wat groenten.
Hierna gaan Jesper , Najim , Bilal en ik nog een film kijken en slapen.

Dag 15
Vandaag gaan we de sahara eindelijk in rijden.
Het vertrek vanaf het verblijf in Nouhadibou is gepland om 11 uur maar loopt flink uit, het is een grote groep. Er zijn 4 gidsen voor de hele groep wij rijden weer met dezelfde groep verder als we de hele reis hebben gedaan.
We stoppen voor de sahara bij het laatste tankstation, we kunnen hier alleen diesel kopen helaas, de pomp bediende wilt benzine gaan halen maar de rest van de groep zegt we redden na een discussie tussen onze auto en de anderen rijden we toch verder zonder vol te tanken.
We hebben 3 kwart tank en 4 jerrycans waarvan 1 half vol is.
Paar kilometer verder draaien we de verharde weg af de zand in. We stoppen nog even op een hard stukje en krijgen instructies , gewoon het gas erop houden zegt Oscar totdat je uit het mulle zand bent.
Ik heb de eer om het eerste stuk te rijden, de eerste portie mulle zand komen we goed door we hebben voldoende snelheid om er doorheen te komen en dieheb je ook wel nodig , je voelt dat de auto heftig wordt geremd door de zand om de wielen.
Na het mulle zand stoppen we om op de rest te wachten ,dan pakken we het volgende stuk mulle zand. Deze keer steekt de patrol net voor ons in en moeten wij remmen, onze auto is geen diesel en heeft er nog een aanhanger achter hangen. Wij blijven steken in het zand , de Pajero van de leraren trekt ons er met gemak uit en we rijden verder.
Wat komen we nog meer tegen in de sahara, wasbordjes het lijkt erop dat de auto’s uit elkaar vallen.
Na 100 van de 150 Km ziet Oskar dat de dissel van de aanhanger begint te breken bij de lasnaad. We moeten een oplossing vinden, de beste oplossing lijkt het dak op.
We laden de aanhanger uit en draaien hem op zijn kant, dan halen we alles eronder uit en tillen we hem de imperial op, op de imperial laden we hem weer in en rijden we verder. Alles hebben we in een half uur gedaan, top teamwork dus.
50 Km later komen we in het donker aan bij de kust waar we gaan overnachten in een paar tenten , we koken rijst met saté wat heerlijk smaakt en gaan slapen.

Dag 16
Dit deel typ ik in het internet cafe en dat gaat erg lastig op de rare toetsenborden hier.
we pakken smorgens weer de spullen in en vertrekken voor wat we denken vandaag een korte route van 90Km.
Ik begin vandaag weer met rijden.
lange stukken met lossen zand en kuilen waar je ze niet ziet of gewoon niet omheen kunt.
Er wordt veel gevraagd van de autos , thuis heb ik wel eens met vrienden een bos pad gereden en dan vroegen ze of ik niet bang was dat de auto stuk zou gaan. Ik ben er nu soms wel bang maar de autos houden zich goed geen enkele auto van onze groep heeft serieuze problemen gehad.
Na wat losse zand en een manuevre om de Unimog heen die veel langzamer door de zand rijd komen ze op een vlakte.
We zie kamelen lopen en gaan richting de kamelen rijden om mooie fotos te kunnen maken.
We rijden nog een lang stuk langs de kust af op een soort van verhard pad, nog niet op het strand zelf dus.
We gaan over de 90 Km heen en vragen ons af hoever we nog moeten.
We komen bij een post uit van een nationaal park wat achter af de uitgang blijkt te zijn van het park. Wij waren daar als eerste en de man met de papieren ligt achter ons we moeten dus wachten met bedelende kinderen om ons heen.
De groep achter ons volgt na een half uur en wij kunnen gelijk verder.
Nu rijden ze een stuk over het strand, misschien 5KM waarna we 100 meter na binnen steken om daar onze tenten op te zetten.
etienne en Pascal eerst met de auto, zij komen helemaal vast te zitten maar na een klein uurtje zwoegen komen zij ook weer los en kunnen ze bij de rest komen staan.
Bas heeft heeft frieten vet bij en wij hebben aardappelen gekocht in Dahkla, we hebben nog sate dus maken we friet oorlog in de sahara , lekker!
Na het eten gaan ze nog aan het kampvuur zitten , het is pas half 10 maar we zijn dood op en gaan slapen.

dag 17 houden jullie tegoed, ik ga nog even hyven en wat lezen. ik heb zelfs msn hier!




Groeten chris