Onbewerkt dagboek vervolg

DAG 4
Het is 9 uur in de morgen en we stoppen bij een restaurant om te ontbijten en even op rust te komen.
Bas kan in de buurt banden krijgen dus dat is onze volgende bestemming.
Helaas spreken de mensen in spanje geen engels en duurt het een hele tijd voordat Bas eindelijk een band heeft kunnen krijgen maar hij heeft er 1 en dat is de hoofdzaak.
Om half 1 vertrekken we weer verder richting het zuiden.
Nog geen half uur op de snelweg en ik zie rook van de rechter achterband van de unimog komen en nog geen halve seconden later weer een klap, de unimog heeft weer een klapband deze keer rechts achter. Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn maar kan niets bedenken.
Na onze eerste stop op dag 1 is afgesproken dat wim en Oscar achterblijven bij een gestrande auto en de rest door rijdt en bij de eerste afslag op de achterblijvers wacht. Etienne rijdt langs de eerste afslag en wij vertellen hem de volgende wel te nemen.
Op het moment dat wij staan te wachten komt het team van piet sanders ook dezelfde afrit af, toeval! We besluiten om gezellig met hun te gaan praten maar dit is van korte duur , na 3 minuten zien we de unimog langs rijden met de pajero van wim en oskar en de Rocky van Arjan en Elmer die schijnbaar hun eigen regels hanteren.
Het landschap van spanje is prachtig niet zo volgebouwd als Nederland maar nog veel natuur, bergen beplant met olijven bomen KM’s lang zien we niets anders.
We vervolgen onze reis verder naar het zuiden nog ongeveer 200 KM en we zijn bij de boot!
We rijden nu de laatste 100 km langs de kust , stukken drukker maar wel weer een mooi uitzicht.
Er wordt even gestopt bij een tankstation om met een banden leverancier te bellen waar we nu bij in de buurt zijn, misschien kan bas nog een paar banden meenemen voor in Afrika.
Deze banden kunnen helaas pas morgen rond 11 uur geleverd worden en dit is te laat , dan zijn wij al het water overgestoken.
We rijden verder naar het hotel, de tomtom heeft ons tot nu toe goed de weg gewezen we hebben 1 keer de verkeerde afslag genomen maar dat was omdat Etienne en Pascal het niet goed hadden gezien.
De tomtom zegt op een afslag van de snelweg “U heeft uw bestemming bereikt” dit kan niet kloppen !
We stoppen en wim belt met Jan Huizinga die ons de goede weg verteld , ondertussen besluit team Rocky zelf te gaan zoeken en rijd bij ons vandaan.
Aangekomen bij het hotel is er nog geen teken van team Rocky , we pakken onze spullen uit en gaan aan tafel om te eten.
Het eten is lauw maar wel te eten, onder het eten krijgen we door dat team Rocky boos is op ons.
Niemand begrijpt waarom ze boos op ons moeten zijn tenslotte zijn zij zonder iets te zeggen door gereden maar goed Wim heeft met ze gesproken en het lijkt opgelost te zijn, vanaf hier gaan wij verder zonder team Rocky.
Na het eten gaan we ons verzorgen op de kamer daarna gaan we nog even naar beneden opzoek naar internet , onder staat 1 pc met internet met natuurlijk een lange rij.
Jesper en ik sluiten aan , in de rij word ik gebeld door Daniela en ga ik even naar buiten om te bellen, Daniela zal voor mij een beetje het dagboek op waarbenjij.nu dus heb ik het internet niet meer nodig en besluit ik terug te gaan naar de kamer om de films op de laptop over te zetten.
Het is 24:00 morgen vroeg moeten we om half 8 klaar staan om naar de boot te rijden , ik zet de wekker op half 7 en ga slapen.

Dag 5

Kwart voor 7 sta ik op , Jesper is al bijna klaar om te gaan. We pakken onze spullen in en gaan naar de auto. Buiten is het s’morgens toch nog erg fris! 9 uur ongeveer staan we op het achterdek.
We kijken neer de motoren van de boot 4 jet motoren misschien net zo groot als onze aanhanger, groot dus!
We varen rustig de haven en uit en dan gaat het gas erop , wat een power!
Terug naar binnen pakken we even iets te eten en gaan we bij de rest zitten om de route te bespreken.
Na de grens overgang gaan we naar Chefchouen hier is onze camping.
Na 45 min komen we in Tanger aan dit is nog een klein stukje Spanje, we kunnen hier goedkoop tanken en gooien alles vol 104 liter benzine voor 64 euro.
Na 100 meter rijden denk ik dat het gaat regenen maar dit blijkt benzine te zijn die uit 1 van de jerrycans lekt waarvan de dop niet goed sluit.
We maken een stop een stuk voor de grens overgang , Jesper , Bart en ik maken gebruik van de tijd en zetten de jerrycans met de vuldop op het hoogste punt zodat we geen benzine meer verliezen.
Op naar de grens.
We rijden door de eerste poortjes van de grens recht en links staan betonnen muren met draad erop we zien mensen die door de grens willen maar niet verder mogen.
We worden begeleid naar een rij door een agent, meteen komt er een man naar ons toe die ons wilt helpen met het invullen van papieren deze man is geen agent maar een marokaan die hier zijn geld mee verdiend.
Omdat ik op papier de eigenaar van de auto ben moet ik met de papieren naar een van de hokjes, ik versta helemaal niets wat er gezegd wordt toch gaat alles goed want na 15 min ben ik klaar met het papier werk en mogen we aansluiten in de rij om door te rijden.
De duane beambte wilt bij ons in de aanhanger kijken dus maken we deze open voor hem , hij kijkt erin pakt een paar spullen aan de kant en vindt het wel goed , streng zijn ze hier dus niet we hadden makkelijk iets kunnen meenemen..
Nu rijden we echt maroko in , we stoppen even om op de rest te wachten en gelijk maken we kennis met de kinderen in land.
Aan mijn raam komen 3 kinderen (het raam staat helemaal open) we weten niet wat ze zeggen maar een aantal worden kunnen we wel opvangen uiteindelijk, ze willen een stilo ofwel een pen.
Jesper pakt een pen en geeft die aan mij om aan de kinderen te geven , gelijk klinkt er weer stilo ze willen nog een pen , we zeggen dat het de laatste is en geven de pen zoals we dachten wilden ze nu nog een pen , we zeggen een paar keer nee maar ze blijven vragen.
Tussen Jesper en mij in staat een zakje voor het vuil in de auto een van de jongens ziet het zakje staan en wijst erheen , ik zeg no this is garbage toch willen ze het hebben dus geven we het mee, ze lopen er gelijk mee weg en zoeken onder het lopen uit wat erin zit.
Op die manier komen we ook van ons vuil af …
We rijden verder naar de stad het is er ontzettend druk , we komen snel achter wat de verkeersregels zijn hier, die zijn er gewoon niet! Verkeerslichten houden ze zich enigszins nog aan en thats it voor de rest is het je claxon of gewoon duwen en hopen dat de ander remmen heeft.
Jesper heeft zijn snelcursus stad rijden maroko gehad en ik vind dat die geslaagd is !
Bas is nog met de leraren ergens kijken voor banden , bilal en najim zijn een dynamo aan het zoeken voor hun Nissan Patrol, hun dynamo laad niet meer bij en ze rijden op de 2e accu van the dessert barrons (etienne en pascal) de rest wacht bij een garage voor de deur.
We worden door de mensen van de garage gelijk op film gezet , iedereen komt even kijken naar ons.
Etienne vraagt of hij naar de wc mag , dat mag die en hij gaat naar binnen.
Na een poosje buiten te hebben gestaan wachten blijkt het binnen lunch pauze te zijn en worden we uitgenodigt om mee te eten.
Het is onbeleefd om af te wijzen als je eten wordt aangeboden maar snel blijkt dat we hier gerust nee mogen zeggen , Etienne en Bart gaan toch naar binnen en eten iets mee ze zeggen dat het lekker is maar ik vindt het risico te groot. Het is vis met rijst en brood en iedereen eet uit 1 pan met de handen.
Najim , Bilal , bas , Cliff en de leraren zijn er ook weer.
Ze hebben geen band kunnen vinden alleen een binnen band met de verkeerde maat maar de eigenaar van de garage krijgt dit mee en gaat voor ons kijken wat hij heeft en misschien kan regelen.
De man geeft aan geen banden te hebben maar misschien kan hij iemand bellen die ze wel kan leveren, na een telefoontje van de man krijgen we de keuze A merk of B merk?
Even zijn we overrompelt heel spanje kan de maat niet leveren en hier kun je kiezen!!
De man laat de banden komen en wij wachten nog even met z’n alle voor de deur.
Na een half uur komen de banden dan aan, het is de goede maat!
Gelijk worden ze op de unimog geladen wat we dus niet hadden moeten doen want nu kunnen we dus niet meer afdingen, de banden worden gekocht voor 340 euro dat zijn 2 binnen incl buitenbanden.
We gaan weer verder rijden richting Chefchouen , rijdend door de bergen met prachtig uitzicht en soms ook nog een goed stukje weg!
We worden regelmatige ingehaald op de kronkelende berg wegen door oude mercedesen , die gasten hebben veel lef of zijn levensmoe op momenten dat ze totaal geen zicht hebben op tegemoet komend verkeer beginnen ze met inhalen.
We komen aan in Chefchouen en gaan eerst in de stad iets drinken , bilal besteld een marokaanse thee en ik besluit dit ook te proberen.
De thee is heel erg zoet en er zitten nog bladeren in , wat voor bladeren weet ik niet precies.
Als iedereen het drinken opheeft gaan we een soort van centrum in , hele kleine steegjes met alles winkeltjes waar je echt alles kunt kopen.
We komen langs een verkoper die marokaanse vesten verkoopt , dit is een vest gemaakt van wol met een puntmuts, er wordt een grap gemaakt dat iemand die gaat kopen van ons…
Een steeg verder kunnen we gunstig euro’s voor dirhams ruilen , terwijl iedereen het ruilen is heeft Wim opeens zo’n vest aan !
De verkoper heeft vandaag een goede dag want bijna de hele groep koopt bij hem zo’n vest alleen Bart, Cliff en bas niet.
De vesten zijn lekker warm en dat komt goed uit want het koelt nu flink af.
Een stukje verder kunnen we simkaarten voor maroko kopen, iedereen koopt een sim kaart en we gaan richting de auto’s.
Bij de auto’s blijkt dat er een persoon de hele tijd op onze auto heeft gepast, dit kost ons 10 dirhams er auto dat is 1 euro omgerekend.
De stad zelf is heel erg mooi om te zien de mensen zijn allemaal even aardig maar deze stad is een echte toeristen stad.
Op de camping zetten we snel onze tenten op en gaan we koken , vanavond eten we goulasch soep en wurst ragout. Ons eten is lekker en snel klaar , bij de leraren lijkt het wat moeizamer te gaan , zei eten boerenkool en rookworst maar het water valt van het pitje tijdens het koken.
We zijn zo aardig om ze een beetje van onze wurst ragout te laten proeven in de tijd dat ze moeten wachten op nieuw water .
S’avonds ga ik nog met Jesper opzoek naar een internet cafe in de stad.
Het lijkt een kleine stad maar we komen er snel achter dat het dit echt niet is, we wisten waar een internet cafe was maar we raken de weg een beetje kwijt en komen in donkere straten terecht waar we ons niet veilig voelen.
Er komt een man op de auto af die vraagt of we hashi willen kopen (zodra ze weten dat je Nederlands bent wordt er meteen hash gezegd) we slaan dit af en vragen de weg naar een internet cafe.
Dat is toevallig 20 meter verder volgens hem maar we zien niets liggen en vertrouwen het zaakje niet helemaal dus rijden we verder en besluiten om naar de camping te gaan.
Op de camping is iedereen ondertussen klaar met eten ed. Met Oscar ga ik opzoek naar hout voor ons kampvuur , we komen terug met 2 boomstammen.
Het kampvuur wordt bij etienne en pascal voor de luifel gemaakt en we gaan er gezellig bij zitten praten over de afgelopen dagen tot ongeveer 12 uur dan besluiten we te gaan slapen en morgen rond 8 uur weer weg te rijden.

DAG 6
Om 7 uur denkt Oscar opeens dat hij een wilde kat is en gaat aan de tenten schudden en geluiden maken, we halen hem snel uit zijn droom voordat hij iemand kan bijten.
Om 8 uur is iedereen klaar voor vertrek en rijden we richting Fess.
De wegen zijn slecht , er zijn overal kuilen waar je hele wiel in past en je makkelijk een ophanging van de jeep op kapot kunt rijden oppassen dus !
Na een tijdje rijden kom ik aan het stuur en kort erna rijden we Fess binnen , vandaag ga ik mijn cursur maroko drukke steden rijden krijgen.
Na een paar minuten wordt ik er handig in en rij ik lekker met de lokale mensen mee, de claxon is mijn beste vriend nu.
We stoppen bij de Mc Donalds om iets te eten , de prijzen zijn precies hetzelfde en het proeft precies hetzelfde.
Nu rijden we Fess uit en gaan we het Atlas gebergte in, Prachtige uitzichten je kunt er mijlenver kijken.
Toen we de berg in reden scheen de zon en was het warm nu zijn we bovenaan en gooien we met sneeuwballen !
De auto’s verliezen door de hoogte vermogen , de lucht bevat hier minder zuurstof.
Iets meer tijd voor deze uitzichten zou erg fijn zijn maar helaas moeten we door.
Onder aan de berg rijden we een dorp in waar we ons hotel vinden voor vanavond.
Het hotel ziet er niet fris uit van buiten maar kamers zijn enigszins schoon , een douche is er niet bij.
Snel nog even het dorp in iets te eten zoeken, we staan voor 2 eet tentjes.
Het personeel van beide zaken probeert ons naar hun toe te lokken , uiteindelijk besluit pascal gewoon naar de linker zaak te lopen.
Het eten is lekker we krijgen eerst olijven daarna krijgen we rijst met een salade dan komt het hoofd gerecht , patat met gehakt en vlees helaas is het vlees niet doorbakken en eet ik dit niet op.
Terug naar het hotel , slaapzak op het bed leggen wekker zetten en slapen.
Ik slaap heerlijk deze avond, de matrassen zijn goed maar we gebruiken onze eigen slaapzakken.

Dag 7
Het vertrek was vandaag voor 9 uur gepland Bas zou dan om 8 zijn op de velg laten leggen in het dorp maar om 8 uur kwam bilal van team maroksky naar onze kamer om te vertellen dat we al om 8 uur zouden vertrekken omdat de banden man in het dorp dicht was.
Jesper begint vandaag met rijden , in het eerst volgende dorp dat we tegenkomen gaat bas met Oscar en cliff opzoek naar een plek om de banden op velg te krijgen.
De rest gaat opzoek naar internet, voor we de kans krijgen ook maar ergens heen te zoeken willen verschillende mensen ons stenen verkopen , we hebben niets aan stenen dus gaan we verder.
Een man nodigt ons uit om zijn garage te bekijken waar hij een harley davidson en een citroën zou hebben staan, we gaan even kijken uit fatsoen en komen terecht in wat voor ons een kleine sloperij lijkt.
Er staat een oud eentje en een motor die nog ouder is , overal liggen auto onderdelen die bij ons thuis de ijzerhandelaar nog niet meer zou willen hebben maar de man is er trots op!
Na het kijken van de garage lopen we verder de stad in en vragen een paar mensen of er een internet café is, een van de mannen begeleid ons naar een internet café waar we snel even onze dagboeken online zetten en mails lezen. Bart , wim en ik lopen met de man naar zijn huis terwijl de rest afsluit en terug naar de auto’s gaat.
Bij de man thuis mogen we even naar de wc maar snel blijkt dat ook deze man spullen verkoopt. Bart en Wim zijn al buiten en mij wordt even een hoofddoek omgedaan, als ik vraag “How Much?” is het antwoord “350 dirham” , 35 euro voor een doek is veel geld maar het is wel een mooie doek , ik zeg too much en de man begint over de kwaliteit en handgemaakt en nog wat , ik mag hem voor 300 hebben. Deels om van de man af te zijn en terug naar de auto te kunnen koop ik de doek en ga ervandoor wetend dat ik net ben afgezet!
Terug bij de auto is het nog even wachten op bas met de banden.
We rijden tussen de bergen door en worden alweer getrakteerd op geweldig uitzicht.
We rijden op een moment op een weg waar de berg deels overheen hangt en rechts van ons is een afgrond de diepte in , we kunnen weer kilometers ver kijken.
De weg loopt rechtdoor verder dan dat onze ogen kunnen kijken , het lijkt wel oneindig te zijn.
Dan draait de weg weer de bergen in en klimmen we stukken omhoog langs de bergwanden aan de linker kant en rechts de diepte.
Na een hele tijd wordt het landschap weer iets vlakker en kunnen we tanken voordat we een stadje in rijden.
In het stadje besluiten we iets te gaan drinken voordat we verder gaan op weg naar de bergpas van het atlas gebergte.
Na het drinken rijden we verder op een soort van snelweg met daarop telkens kleine dorpjes waar je dan moet afremmen naar 40 km/h.
Een paar dorpen later staan we voor een T splitsing waar we links gaan, achteraf blijkt dat we daar dus niet links moesten gaan maar we hadden deze foute afslag niet willen missen.
We komen hierdoor in kleine gehuchtjes waar normaal nooit toeristen zouden komen, we krijgen de kans om het echte marokaanse volk te zien en leren kennen, een mooie ervaring vindt iedereen!
De avond begint te vallen en we rijden op slechte wegen , we moeten snel een dorp vinden waar we kunnen overnachten en Pascal en Etienne moeten tanken over 40 Km zouden we bij een dorp moeten komen.
Voor het dorp komen we nog een tankstation tegen en iedereen gooit de wagen vol want morgen gaan we dwars door de bergen.
De eigenaar van ik denk het tankstation of het restaurant eraan verteld ons over een camping en hotel een kleine 15 Km verderop. We overleggen en besluiten voor de camping te gaan omdat we dan minder betalen en in onze eigen bedden en tenten kunnen slapen.
De man begeleid ons naar de camping , schijnbaar ligt de camping en het hotel naast elkaar.
We bekijken toch even het hotel van binnen en snel is de beslissing gemaakt om in het hotel te overnachten, het is er niet alleen schoon maar ook mooi en luxe, er is een normale wc en een douche!
Om 9 uur wordt het avond eten geserveerd en dit is ook erg lekker , het mocht iets meer zijn maar het was voldoende.
Als we bijna klaar zijn met eten horen we mensen trommelen en zingen vanuit de bar, we lusten nog wel een biertje dus gaan we een kijkje nemen.
De mensen gaan nog even vrolijk door met muziek maken daarna komen we nog even met ze aan de praat en komen ze erachter dat we Nederlanders zijn.
Hoe kan het ook anders dan dat we nu weer eens haschji krijgen aangeboden, wat hebben we toch een goede naam in het buitenland.
Om half 12 gaat iedereen richting bed , de morgen erna mogen we uitslapen om half 9 wordt het onbijt pas geserveerd.

Dag 8
We hebben allemaal goed kunnen slapen ,dat hadden we ook wel nodig na de afgelopen dagen.
Het hotel heeft een douche maar alleen met koud water, het is even wennen maar te doen.
Aan het ontbijt kunnen we rustig aandoen vandaag, we hebben besloten deze dag de tijd te nemen omdat we door een mooi gebied gaan rijden.
De andere teams hebben om het atlas gebergte gereden omdat er berichten waren dat het was afgezet in verband met slecht weer, wij zijn toch gaan kijken en dat heeft goed uitgepakt het was open.
Na het ontbijt gaan we onze spullen inpakken en demonteren we de spatborden van de aanhanger omdat deze bij ruw terrein de wielen raken, Jesper stelt gelijk het linker lager van de aanhanger bij, dit had een beetje speling.
Rond half 11 vertrekken we richting de bergpas, die ligt een kleine 10 km van ons hotel af.
Het moment waar we op hebben gewacht is er dan eindelijk, offroad!
Wim neemt de fiets van het dak af en gaat op de fiets voor ons uit, voor hem moet het hier geweldig zijn.
In het begin van de pas is alles nog vlak maar met veel losse stenen en zand, voor ons zien we bas opeens op het dak van de unimog klimmen , even later gaat etienne ook het dak van zijn busje op en klim ik op het dak van onze jeep.
Vanaf het dak film ik een heel stuk en ook even onze aanhanger die goed de jeep volgt.
Na een kwartier tot half uur wissel ik met Jesper van plaats en rij ik een stuk met Jesper op het dak.
In de bergen lopen ook rivieren en daar moeten we ook doorheen, gelukkig staan ze op het moment niet al te hoog en is het kinderspel om er doorheen te komen. Er worden een paar plaatjes geschoten van de jeeps die door het water gaan.
Na een half uur wissel ik weer met Jesper en ga ik gewoon op de bijrijders stoel zitten want we gaan nu de berg beklimmen, de jeep staat nog steeds in de 2WD en we hebben geen problemen met tractie tot nu toe.
Bij een T splitsing weten we even niet welke kant Wim op is gegaan , beide richtingen zijn goed maar na een paar minuten zien we Wim weer verschijnen en kunnen we verder.
Dit is precies wat we wilden zien geen wegen meer alleen maar terrein , de andere teams zullen jaloers zijn als ze dit horen.
Om de zoveel tijd komen we kleine dorpjes tegen waar de kinderen langs de weg gaan staan als ze ons zien aankomen, stilo roepen ze als we langs rijden en rennen langs de auto’s mee.
Er zijn in alle auto’s spullen om weg te geven aanwezig maar we kunnen niet alles weg geven want we zullen nog veel meer kinderen tegen komen onderweg.
In de zak met weg geef spul kom ik stuiterballen tegen en dit levert leuke situaties op bij het weg geven, vooral voor de auto achter ons..
Waar je ook kijkt links, rechts , voor of achter je overal is het mooi!
De jeep doet het goed, hij voelt zich hier thuis en de aanhanger is onbewust waarschijnlijk toch een beetje voor het terrein gemaakt.
De hellingen beginnen steiler te worden en met de aanhanger achter de jeep moeten we toch in de 4WD om de koppeling iets te ontzien gaan we gelijk in de 4WD low gearing, hierdoor kunnen we in de 2 versnelling heel rustig omhoog kruipen met 1500 toeren trekt de jeep de aanhanger met gemakt de berg op we hebben geen enkele keer wielspin.
We komen boven aan de berg op een soort plateau en over de portofoon vraag ik of er iemand honger heeft, iedereen lust wel iets en ik stel voor om hier te gaan koken en eten.
Iedereen stemt in en we parkeren de jeeps pakken onze tafel en het kookstel van Ettiene en Pascal.
Op het menu staat een nudeltoph , knakworstjes en noodels, Wim heeft nog komkommer en deelt uit.
Na het eten voetballen we even op de berg en maken enkele gebruik van de sanitaire voorziening die de berg bied.
Normaal zie je deze bergen alleen op tv, discovery channel, maar wij zijn er nu echt en we koken en voetballen er ook nog!
Tijd om te beginnen aan de afdaling, Ik neem het stuur over van jesper en we vertrekken.
Alles gaat goed , de stenen laten de auto flink trillen van binnen maar hier is die voor gemaakt dus we maken ons geen zorgen. We houden zelfs een beetje in om de aanhanger te ontzien, die hebben we nog langer nodig dan vandaag.
Onderaan de berg misschien net 1 Km voordat we weer op verharde wegen komen krijgt cliff met de unimog een lekke band, een steen heeft de buiten band open gescheurd op het loopvlak en de binnenband is later gesprongen.
De weg is erg smal en een stukje verder staan mensen te wachten om langs te rijden, snel de band verwisselen dus maar dat is geen probleem Bas heeft dit onderhand al vaker gedaan.
Op het verharde wegdek rijden we in de richting van het volgende dorp waar we een camping of hotel gaan zoeken.
Het is nog 120 Km naar de volgende stad Quazatar , Bart neemt het stuur over bij het tankstation. De benzine is hier verrasend duur omgerekend kost een liter hier 1 euro.
De weg richting de snelweg is slecht , ze hadden beter geen weg aan kunnen leggen dat was beter geweest.
De snelweg is daarin tegen een hele fijne weg , we kunnen lekker rustig rijden tot in de stad.
In de stad stoppen we eerst bij een hotel , de kosten van een overnachting zijn iets meer dan 50 euro per 2 personen incl. eten en douche, eerst nog even verder kijken dus.
Bij een camping kunnen we overnachten voor 12 Dirham pp plus 15 Dirham voor de auto. Voor ons is de beslissing snel gemaakt ,we slapen net zo goed in onze tent als in een hotel en voor luxe maken we deze trip echt niet. Team maroksky gaat voor een hotel in de stad we spreken af dat ze morgen om 8 uur bij ons zijn.
Op de camping pakken we eerst onze tenten uit daarna zetten we tafel op en koken we ons avond eten, tomaten soep en bonen met erten en wortelen.
Na het eten drinken we nog een biertje en wordt er nog wat gelachen bij het idee dat Team Rocky dit nu allemaal heeft gemist, we praten nog even over de route en over thuis voordat we gaan slapen.
Morgen rijden we 380 Km naar Agadir over waarschijnlijk een goede weg, weer een rustige dag dus.
Jan Huizinga sms nog met Wim hij zit op 100 Km van Agadir, ondanks dat wij het atlas gebergte gedaan hebben liggen we dus toch niet zo ver achter.

Dag 9
We staan vandaag om 7 uur op ondanks dat we genoeg tijd hebben voor de weg naar Agadir maar we willen nog even in Quazagar kijken.
Rond 8 uur vertrekken we richting het centrum van de stad.
Als wij aankomen is het nog rustig in de stad,we stoppen naast de een bank dus maak ik gebruik van de pin automaat , we kunnen hier nog gewoon met de Rabo pas geld afhalen.
We lopen daar de steegjes van Quazatar maar de helft van de winkeltjes is nog gesloten.
Er staat een man kippen te plukken hier blijven we even staan kijken , het gebeurd gewoon midden in de stad ook het slachten van de kip.
Bilal koopt een paar schoenen bij een van de winkeltjes dat wel open is en Oscar koop een paar schoenen voor zijn dochterjes.
We lopen nog even over een groot plein bij het centrum voordat we vertrekken richting Agadir.
De route van vandaag is een soort verbindings route, een lange weg zonder speciale stukken.
Na 80 Km stoppen we in een dorpje voor een toilet pauze, ik denk verder te kunnen gaan aan mijn dagboek maar Jesper vindt dat zijn deel van het rijden er nu al opzit, als ik zeg maar ik wil eigenlijk nog even mijn dagboek schrijven zegt hij maar ik ga nu mijn dagboek schrijven, het is maar 1 laptop dus kan er maar 1 schrijven.
Ik vindt het een beetje triest want hij heeft nog lang zijn stuk niet gereden als ik aan bart zeg rij je dan nu dan kan ik nog schrijven vindt Jesper het ook niet goed dat ik nu schrijf. Beetje egoistisch lijkt het mij maar om problemen te voorkomen neem ik het stuur over en laat ik Jesper aan de laptop, ik zal het wel in mijn achterhoofd houden voor als hij mij nog eens iets vraagt.
Tijdens het rijden zet ik de muziek iets harder dan normaal en is het stilzwijgen in de auto, erg gezellig dus. Ook ik hou bewust mijn mond dicht.
Na ongeveer 30 Km moet de unimog weer stoppen omdat zijn carburateur weer eens bevriest.
Wim en Bidal zijn op straat met een stuiterbal aan het gooien terwijl Oscar de koeling van de unimog blokkeert, na ongeveer 10 minuten rijden we weer.
65 Km later komen we bij een tankstation uit waar we de tanks weer bijvullen en van bestuurder wisselen, deze keer neemt bart het over en kan ik mijn dagboek verder gaan schrijven.
Als ik klaar ben met schrijven sluit ik even mijn ogen achterin de auto, omdat het toch een saaie route is.
50 Km voor Agadir schrik ik wakker door een uitwijk manouvre van Bart die waarschijnlijk weer eens te kort achter iemand anders reed, alleen deze keer remde de voorligger en sloeg af. Ik verrek mijn nek door deze beweging en ben er niet zo blij mee we hebben al eens iets over afstand houden gezegd en zelfs nu leert Bart er niet van.
Een stuk later stoppen we 40 Km voor onze camping, ik vraag me af waarom we nu nog stoppen om iets te drinken als we er al bijna zijn.
Er wordt drinken besteld , de ober brengt Bart en Wim bestek en de rest vraagt of ze iets gaan eten, ze antwoorden met ja een salade. Dat was niet de bedoeling, het neemt te veel tijd en bas heeft nog wel iets werk aan de unimog dus die is blij als we op de camping zijn.
Omdat Bart en Wim nu toch al besteld hebben besluiten er een paar om dan ook maar een salade te pakken , we moeten nu toch al wachten.
Oscar smst Jan voor de coördinaten van de camping en we vertrekken alvast in de richting van Agadir.
Ik ruil met Cliff en neem plaats in de Unimog , eens kijken hoe dat is. Geen muziek helemaal niets in de cabine alleen maar een motor tussen de bestuurder en passagier maar het lachen met Bas achter het stuur ik vermaak me er wel.
We komen aan in Agadir snel blijkt dat we helemaal niet in Agadir zelf moeten zijn maar een dorp verder Tiznit waar niet ver vandaan de camping aan de kust ligt van de Atlantische oceaan.
Een beetje geïriteerd rijdt iedereen verder , Bas had net genoeg benzine tot aan Agadir dus moeten we nu ook nog eerst tanken.
In Tiznit staat de camping aangegeven en slaan we een kleine zijweg in , nog 12 Km en we zijn er.
Op de camping bakenen we een stuk af met de auto’s waar we de tenten gaan neer zetten, bijna iedereen heeft 2 seconden tentjes dus zijn we snel klaar en gaan we eens koken.
Achterin de auto vind ik aardappel schijfjes met ham en Hachee, we pakken er nog 2 blikjes haringen in tomaten saus bij als voorgerecht en gaan smullen.
Er schijnen douches te zijn met warm water dus ga ik mee eens lekker warm douche , dat was ook alweer een tijd geleden!
Als ik terug kom van de douche verteld bart me van een kampvuur op het strand waar nog een paar mensen van Go For Africa bij zitten en gaan we er ook naar toe , natuurlijk nemen we een biertje mee.
Aan het kampvuur worden ervaring gewisseld over wat we tot nu toe hebben meegemaakt , de andere teams hebben ook een stukje atlas gehad maar niet offroad geweest dat is ook te zien aan de auto’s ,onze auto’s zijn allemaal zand kleur.
Tijd om te slapen morgen is een dag me veel Km, gelukkig over een goede weg.


Dag 10
Het vertrek is gepland om 8 uur ,rond 7 uur sta ik op en pak ik mijn spullen in , even mijn tanden poetsen en ik ben klaar. Het lukt niet om 8 uur aan te houden als vertrek tijd, het wordt kwart over 8.
Ik merk dat er in de groep een aantal lichte irritaties zijn over de stops die we onderweg maken, veel vinden dat we teveel en te lang stoppen en daardoor tijdverliezen wat niet nodig is.
Vandaag moeten we een stuk in de richting van Dahkla rijden in totaal is dat 1100 Km , verspreid over 2 dagen , we zien vandaag wel hoever dat we komen.
Kort na vertrek maken we een stop om brood te kopen , helaas moet het brood nog gebracht worden en rijden we verder zonder brood.
Bij 44 Km stoppen we alweer om brood te kopen, in eerste instantie wordt er voorgesteld om even te eten en dan verder te rijden maar de meerderheid wilt onderweg eten dus rijden we verder, gelukkig!
Ik praat nog even met Wim over de route en geef aan dat ik liever zo min mogelijk stop zodat we optijd aankomen, volgens wim hoeven we ons niet te haasten omdat de wegen goed zijn kunnen we goed kilometers maken en heeft Jan hem gister op de camping gezegd dat er tijd genoeg is om even te stoppen om te eten, Jan zat gister met zijn groep op dezelfde camping als ons en wij zijn eerder vertrokken.
Bart zit in de Unimog met cliff voorin, Bas ligt achterin te slapen. In onze auto hebben we nu iets meer plaats.
Na de eerste stop voor brood , neemt Oscar het stuur van de unimog over en gaat Bart achterin bij Bas.
Eigenlijk is er niet zo heel veel te vertellen over de route vandaag het is 1 rechte weg naar het zuiden , de weg is goed heel af en toe een klein gat voor de rest mooi vlak langs de kust af.
Na bijna elk dorp wat we tegen komen worden we aangehouden door de Gendarmerie (politie) ze willen dan de paspoorten zien en maken een babbel met ons, allemaal heel vriendelijk , de controle stelt eigenlijk niets voor.
Een keer worden we na een rotonde aangehouden en blijkt dat we een stopbord genegeerd hebben! Niemand houdt zich hier aan verkeers regels en dan wordt je er voor aangehouden.
Alle boetes in Maroko kosten 400 Dirham , maakt niet uit wat je doet. Gelukkig weet Bilal de agent te overtuigen dat we toeristen zijn en het niet onze bedoeling was geweest, het blijft bij een waarschuwing.
Om 4 uur maken we een grote stop op een klif aan de oceaan er staat een lekkere bries , we smeren even wat broodjes en zetten wat water op.
Als iedereen klaar is rijden we verder, het gebied wat we vandaag door rijden is misschien wel groter als de oppervlakte van Nederland en er is bijna gaan bebouwing, ontzettend saai om te rijden dus.
Om 6 uur wordt over de portofoons besproken wat we gaan doen doorrijden naar Layoun of stoppen bij de camping waar Jan Deze avond slaapt,dit is 30 Km voor Layoun en er is een kans dat er geen plaats is. Er wordt besloten om door te rijden naar Layoun maar eerst nog een kleine stop te maken om de benen te strekken.
We komen aan bij de camping van Jan en Oscar draait de weg naar de camping in ,misschien heeft hij niet meegekregen dat we naar Layoun door rijden. We volgen Oscar naar de camping de weg is geen weg maar gewoon een vlakte met stenen en om de 500 meter een reflector die je moet volgen, na 5 Km komen we eindelijk aan bij de camping en beginnen aan ons ritueel, Tent opzetten, koken,eten, opruimen , even praten bij een biertje en slapen.


Dat is het dagboek tot nu toe.
Tot nu toe gaat alles goed met iedereen in de groep, er zijn wat irritaties geweest maar dat is inmiddels opgelost.

Groeten uit het warme Afrika aan iedereen.

Chris