Eerste week, Kairoh Garden/ Baila

Week 1 Kairoh garden

De eerste week is er om de buurt te verkennen en de container uit te pakken, een aantal teams blijft alleen deze week en vliegen dan weer terug naar huis, de meeste hiervan zijn particulieren.
De eerste dag in Kairoh mogen we uitslapen, alleen wij weten niet meer hoe dit moet dus zijn we toch redelijk op tijd voor het ontbijt.
Het ontbijt is goed te doen hier, stokbrood met verschillende soorten beleg en koffie of thee.
Na het ontbijt , gaan we onze spullen uit de unimog halen zodat zei ook weer hun ruimte kunnen gebruiken.
Vandaag gaan we onze auto laten maken , de ophanging van de bladveren moet gelast worden en daar hebben wij zelf niet de spullen voor.
Een van de veteraan deelnemers kent een goed bedrijf wat ons vast wel kan helpen.
We nemen een gids mee en vertrekken richting de garage, de eerste garage waar de gids ons naartoe brengt is niet de garage die wij bedoelen en deze hebben ook niet de middelen om ons te helpen.
De 2e garage is wel de garage waar over is gesproken en ziet er al een stuk beter uit als waar we een paar minuten geleden waren.
De eigenaar verteld ons vandaag geen tijd te hebben maar een vriend van hem die net aanwezig is zou ons wel meteen kunnen helpen maar zijn werkplaats is ergens anders. We besluiten met de man naar zijn werkplaats te gaan en daar de auto gelijk te laten maken.
Als we aankomen begint de man en een paar van zijn werknemers(waarschijnlijk zonen) gelijk aan de auto, we moeten bij het opkrikken even in grijpen als ze een versnellingsbak huis als steun onder onze benzine tank willen zetten.
Tussendoor regelt de gids ons Gambia simkaarten.
De eigenaar nodigt Jesper en mij uit om zijn huis binnen te komen, je weet niet wat je moet verwachten. Van de buiten kant lijkt het op een klein hutje zoals alle andere huisjes hier en ziet het er niet goed uit maar de binnenkant ziet er stukken beter uit! Een mooi bankstel , een tv en een mooie stereo installatie. We nemen plaats op de bank en de man zet ons een dvd op van Celine Dion op , hier zegt hij een grote fan van te zijn.
Na een tijdje komen ook een paar andere jongens van onze groep binnen, stuk voor stuk verbaast over de binnenkant.
De man gaat zelf weer verder sleutelen aan onze auto. Bart, Wim, Najim en Bilal zijn er nog steeds bij om in de gaten te houden of ze geen gekke dingen doen.
Pascal, Oscar en Bas gaan ook even naar buiten kijken, 5 min later komt de eigenaar binnenstormen en zegt tegen zijn kinderen “look what i got from our friends” , we weten gelijk wat die 3 gingen doen.
Ze hebben de man een aantel stukken handgereedschap gegeven en hij is hier echt dol blij mee. Dit gereedschap is echt op de goede plek terecht gekomen!
Kort hierna is de auto klaar en rekenen we met de man af , we betalen rond de 40 euro voor de hele reparatie, intussen is de man nog steeds dol gelukkig met het gereedschap en kan die ons niet vaak genoeg bedanken.
Hierna gaan we naar Serekunda naar de markt, Jesper heeft een nieuwe telefoon nodig en de rest gaat gewoon kijken.
Het is super druk op de markt , smalle straatjes , veel te veel mensen en dan ook nog auto’s die er door rijden.
De gids verteld ons goed op onze spullen te letten want je bent ze kwijt voordat je het doorhebt.
Een verkoper wilt me een voetbal truitje van Gambia verkopen, hij begint met 300 dalasis ofwel 10 euro. Ik heb serieus geen interesse maar na paar keren nee zeggen is de prijs opeens 175, toch wel leuk zo’n truitje, ik koop het truitje uiteindelijk voor 150 euro en jesper koopt er dan ook 1 in een andere kleur.
We vertrekken weer richting Kairoh garden om te eten.
Aan tafel heeft Cliff het over geintjes op zijn werken, waaronder ook wielen van een auto pakken .. Het moet er toch eens van komen ..
We maken een plan om deze nacht de wielen onder de bus van Etienne en Pascal vandaan te halen. Alleen Etienne blijft erg lang hangen op het terras dus moeten wij ook lang wachten.
Half 1 gaat Etienne dan eindelijk slapen en kunnen we bijna beginnen!
3 uur liggen we in bed , we zijn benieuwd hoe Etienne morgen reageert ,pascal wist ervan dus dat is geen verrassing meer.

De dinsdag morgen moeten we vroeg opstaan om de container uit te laden.
Als ik op het terras zit te ontbijten zie ik de bus langs rijden, dat hebben ze snel gefixed!
Etienne kan er wel om lachen en waarschuwt ons dat zijn wraak zoet zal zijn, naja we zijn wel in voor een grapje dus laat maar komen.
Na het ontbijt wordt er een taak verdeling gemaakt voor het uitladen van de container, ik hoor bij de beveiliging van het gebied rondom de container. Vorig jaar was er schijnbaar nogal wat spul verdwenen.
We zetten een gebied uit waar de mensen niet mogen komen en houden dit in de gaten, niet al te veel werk dus.
Om 3 uur is het hele karwei klaar en kunnen we weer gaan relaxen.
2 jongens van vorig jaar vertellen ons over het uitgaans leven in de buurt, snel wordt er een plan gemaakt om de avond een kijkje te gaan nemen in de “WoW” dit schijnt een van de top tenten te zijn.
Alhagie onze lokale regelneef gaat met ons mee, op die manier kom je sneller en goedkoper binnen.
We komen om 10 uur aan in de wow en er staan al mensen op de dansvloer, we bekijken eerst even de tent maar niet lang erna staan ook wij op de dansvloer en leren we het afrikaanse dansen.
Voordat we uit het busje van Alhagie stapten kregen we snel instructies over wat we wel en juist niet moeten doen. Je moet je portemonnee goed in de gaten houden en niet met je handen aan de hoeren gaan. Dat laatste betekend dat zij jou wel mogen aanraken maar als jij hun aanraakt je daarvoor zult moeten betalen.
Na een tijdje dansen neemt Arnout me mee het balkon op om me te laten zien hoe de hoeren hier te werk gaan..
We staan een paar minuten op het balkon en dan komt de eerste eraan, een big mama nog wel! Arnout is vorig jaar hier geweest en besluit dat hij weer naar binnen gaat en stuurt haar door na mij. Ik denk shit wat moet ik hier mee maar schijnbaar kun je ze makkelijk afwimpelen door je naam en een fout telefoon nummer of email adres te geven.
Binnen bedank ik Arnout en gaat het feest gewoon door.
Rond een uur of 3 besluiten we terug te gaan naar Kairoh Garden.

Woensdag
Vandaag gaan we scholen bezoeken, als eerste gaan we naar het GTTI. Het GTTI wordt al een paar jaar geholpen, we mogen even over het complex kijken. De school ziet er goed uit ze hebben hier verschillende afdelingen en de automotive afdeling lijkt mij de grootste. Na een uurtje worden we bij elkaar geroepen voor een toespraak van de directeur en enkele leraren. De leerlingen die hier hun projecten hebben lopen worden voorgesteld. Ons schema vandaag is strak dus blijven we niet langer als nodig is hangen.
Na het bezoek aan het GTTI gaan we naar Fajara een dames school, hier zal een auto worden gedoneerd en krijgen wij een lunch.
De lunch smaakt goed, echt goed. De directrice van deze school heeft een opleiding gehad in Engeland en spreekt deftig engels.
De auto wordt overgedragen, het is de Longbody patrol van de Friends, een mooie wagen waar ze veel aan zullen hebben.
Ze zijn ontzettend blij met de auto die ze krijgen en zingen zelfs voor ons.

Donderdag gaan we een kijkje nemen in senegal , wij zijn de mensen die hier projecten hebben lopen. Het hele Arcus team plus een team uit Friesland, het team van Friesland bestaat uit Arjen en Jochem zij rijden met de groene Ford Escort station.
We vertrekken vroeg, onderweg zullen we nog stoppen bij een school om een 2e auto van de friends te doneren.
De donatie bij deze school waar ik de naam niet meer van weet blijven we te lang hangen.
We merken gelijk dat het steeds warmer wordt richting het zuiden.
We rijden verder richting Baila , hier ligt ons toekomstig kampement, we komen te laat aan om de school in Sindian te bezoeken in dit wordt uitgesteld naar vrijdag. We bekijken wel nog de school in Baila zelf , hier zullen Pascal en Etienne les gaan geven. De school blijkt niet veel te hebben op het gebied van Automotive , eigenlijk gewoon niets.
We krijgen een rondleiding door de school en hebben nog een gesprek met de directeur. Hierna vertrekken we naar het Kampement wat schijnbaar 1 Km verder op ligt, rennend was ik er sneller geweest dan de auto’s..
Ik ben nog aan de telefoon met mijn broer om tickets richting thuis te regelen aangezien de tickets bij travelpoort €545,- zijn en er ook geen plek meer is voor de 17 moet er gezocht worden naar een alternatief. Het is niet makkelijk om vanaf hier naar huis te vliegen blijkt maar er is een optie om via Dakar naar Parijs en dan Milaan en vanuit Milaan naar Dusseldorf te vliegen voor €370,-, deze optie leg ik tijdens het eten voor aan de rest. Na het eten kiezen we allemaal een kamer uit. We zitten nog even buiten, het is te donker om de omgeving te bekijken dit doen we morgen wel even snel, in ieder geval is er water achterom waar je in kunt zwemmen.

Op vrijdag gaan we de school in Zigunchor bekijken, Zigunchor ligt op 66 Km van Baila en je rijdt er ongeveer een uurtje op, rekening gehouden met de politie posten onderweg.
Het project van Bart, Jesper en mij is op deze school net als het project van de jongens uit Friesland.
De school is vandaag eigenlijk dicht maar er is een leraar aanwezig om ons het lokaal te laten zien.
Het lokaal is groot, groot van formaat maar ook een grote puinhoop.
Er liggen motorblokken op de werkbank en op de grond, onderdelen liggen onder de werkbank en door het lokaal.
Er staan 3 auto’s in het lokaal waaronder 2 oude renaults 4 en een Isuzu Trooper.
De 2 Renaults heb je eigenlijk niets aan dit zijn klassiekers en de staat van de 2 wagens is zeer slecht. Aan de Isuzu zouden we nog wel iets kunnen meten maar helaas deze auto is van een minister en er mag niets aan gebeuren. Waarom staat die er dan? De wagen zou worden opgeknapt een aantal jaar geleden maar sinds dien hebben ze niets meer gehoord van de minister.
Er Hangt een schoolbord in het lokaal en er staat een brug , dit zijn eigenlijk de enige 2 goede punten van het lokaal.
We zullen dus eerste moeten opruimen en de muren wit verfen voordat we ook maar iets anders kunnen doen.
Na het bekijken van de school gaan we naar het gouverneurs huis, een gesprek met de gouverneur over onze hulp in Senegal en wat zij voor ons kunnen betekenen.
Het gesprek wordt vertaald door Jan en de gouverneur is blij met wat we doen en zal ons altijd proberen te helpen voor zover hij kan.
Na de bespreking is het alweer te laat om de school in Sindian te bezoeken, we moeten vandaag ook weer terug richting Gambia.
Onderweg terug naar gambia laat Jan ons een leuk weggetje door het Bos zien , hier komt de Pajero even los met de voor wielen als we een beetje gek doen in de auto. Deze hele reis door de Casamance hebben we Gislaine achterin zitten en zit Bart bij Etienne en Pascal in de bus.
Gislaine is de fotografe van Go For Africa.
Terug in Gambia is het weer een stukje frisser.