Onbewerkt dagboek chris
Door: Daniela
Blijf op de hoogte en volg Chris
14 Februari 2009 | Nederland, Kerkrade
Na een half jaarvoorbereiding is het vandaag 8-02-2009 eindelijk zover, de reis gaat beginnen!
Gister heb ik nog een klein afscheids feest gehad zodoende was het 6 uur toen ik thuis kwam en ben ik niet meer gaan slapen maar gelijk mijn laatste spullen bij elkaar geraapt en nog even in de woonkamer gaan zitten, het kriebelt nu toch wel !
Om 9 uur staat mijn broer voren om mij naar bakel te brengen, tot mijn verrassing heeft daniela vrij kunnen krijgen van haar werk en zit ze dus ook in de auto samen met mijn broer en john een vriend van de familie.
Even mijn spullen in de kofferbak en dan vertrekken we.
Na een paar KM op de snelweg zien we de kolonne van ons team rijden en sluiten we aan.
Bij nederweert staat mijn vader ons langs de weg op te wachten, we zijn compleet!
Half 11 komen we aan in bakel , nog een anderhalf uur en dan is het officieel! Op het dorpsplein van bakel staan nu 27 auto’s en 1 motor klaar voor vertrek. Enigszins nerveus staan Jesper , Bart en ik bij onze familie en kennissen , de tijd lijkt niet om te gaan.
Eindelijk slaat de klok 12 uur , we gaan vertrekken! De burgemeester van bakel spreekt ons nog toe en we rijden richting het zuiden. Onderweg naar Maastricht waar we definitief afscheid gaan nemen van onze vrienden en familie is de spanning om te snijden, alle drie willen we graag gaan maar zien op tegen het afscheid nemen.
We komen aan bij de geusselt in maastricht er staat al een hele groep mensen.
Met een brok in de keel neem ik afscheid en denk bij mezelf het zijn maar 10 weken…
Verschillende mensen drukken me op het hartvoorzichtig te zijn, op mijn broer na die zegt niet te voorzichtig zijn geniet ervan! Ik weet precies wat hij bedoeld en het voelt goed.
We vertrekken voor de 2e keer , deze keer gaan we echt, we zitten opgelucht in de auto we hebben er zin in! We rijden richting Nancy waar we niet ver vandaan onze eerste overnachting hebben gepland.
Alles verloopt soepel , Jesper rijdt het eerste lange stuk met de auto , onze voorbereiding schijnt goed te zijn geweest. De auto voelt goed aan zelfs op de slechtere wegen , wat een geluk dat we onze bladveren last minute hebben vervangen!
De avond begint te vallen en ik neem het stuur over van Jesper.
Tot nu toe verloopt alles soepel , de snelheid zit erin en we hebben nog geen probleem gehad.
Plots horen we een klap van onder de auto, Bart en ik kijken Jesper aan die achterin zit, 2 seconden lang hebben we geen idee wat er gebeurd is maar voor ons zien we de unimog van Bas en Cliff slingerend richting de vangrail. Iedereen stuurt de auto richting de vangrail , snel gaan de lampen het dak op , het is even zoeken naar de hesjes en dan lopen we richting de unimog om te kijken wat er aan de hand is.
De unimog heeft links achter een klapband en onze klap is gelijk verklaard , we zijn over een stuk band gereden. Het lijkt alsof bas eerder een band heeft vervangen langs de snelweg, 10 min tot een kwartier en we rijden weer.
Nog een stuk binnendoor karren over hobbelige wegen en dan zijn we bij onze slaapplaatsen Het lijkt alsof we rondjes rijden door dorpjes van Frankrijk , we komen in een uur 2 auto’s tegen, deze route lijkt uit een film te komen waarin de aarde is vergaan we zien geen dieren geen mensen alleen maar huizen zonder licht, we zijn dus in the midle of nowhere!
Het is half 9 en we checken in bij de camping, we laden onze spullen voor de eerste keer uit, vanavond koken we een soepje en een pasta helemaal zelf gemaakt uit blik! Daarna gaan we slapen
Dag 2
Het is 7 uur in de morgen , we gaan ontbijten . Het vertrek is gepland om 8:15 maar dit loopt uit tot 9 uur.
We zijn weer onderweg en zoeken een band voor de unimog maar helaas..
We rijden door richting Toulouse , het wordt een lange rit !
Er komen heuvels aan , de unimog blijkt problemen te hebben met zijn motor. We kruipen de heuvel op met 30 KM/h en stoppen boven aan. Oscar stelt de ontsteking van de unimog af en het lijkt alsof hij weer zijn vermogen terug heeft.
Dit blijkt niet lang zo te blijven, na een aantal stops wordt het echt probleem duidelijk, de carburateur bevriest door de koude temperateur, er wordt ijzerdraad omheen gewikkeld dit blijkt de oplossing wel te zijn.
Tijdens de voorlaatste stop van de unimog mogen we nog een kijkje nemen onder de kap van een nieuwe maserati, PRACHTIG!
Toulouse gaan we niet halen vandaag we stoppen 300KM ervoor bij een hotel langs de weg, hier betalen we € 5,- voor een bier!
Onder evalueren we de dag , het is jammer van de stops maar dat hoort er gewoon bij.
Dag 3
We staan om half 8 klaar voor vertrek maar de leraren zijn alweer eens te laat! Dat wordt nablijven voor die 2 vandaag…
De unimog heeft weer een probleem met de motor en we stoppen snel weer.Het blijkt een klepje te zijn in de lucht toevoer, dit wordt snel verholpen enwe gaan verder.
5 min te later staan we in de file! Het schiet niet op zo…
De file duurt een kwartiertje en het tempo zit er nu goed in , het is gezellig over de portofoons!
Ongeveer om 4 uur komen we aan bij de pyreneën, het begint met wat dorpjes onder aan de voet. Onderaan keken we raar op toen we mensen met ski kleding zagen lopen maar snel kwamen we erachter .. iets hoger ligt er een dik pak sneeuw! Op 1000 meter hoogte moeten we even stoppen om de jeep in zijn 4 WD te zetten, we komen mensen tegen met sneeuw kettingen en zien zelfs een oudere passat achteruit glijden richting de auto van team Rocky!
Hierdoor moeten wij ook stoppen, dit maal zit ik aan het stuur , het is spiegel glad en nu merken we toch dat we nog niet genoeg ervaring met terein rijden hebben. Het is moeilijk om onze jeep met aanhanger en zonder winterbanden of ketting op gang te brengen. Uiteindelijk hebben we dit over moeten laten aan Oscar een van onze leraren die meer ervaring heeft met terein rijden. 500 meter voor de tunnel stoppen we een laatste keer , we zitten op 1700 meter hoogte en ik geniet van het uitzicht, dit is niet met woorden te omschrijven!
Even met de sneeuw op de foto denk ik en stap de berm in , tot aan mijn knieën zak ik weg in de sneeuw, dat had ik niet verwacht ! Toch maakt Bart snel een foto.
Hup door de tunnel, jeeps uit de 4WD.
We zitten nu in Spanje, het uitzicht lijkt alleen maar beter te worden, jesper zit achterin en ik hoor alleen maar klik geluidjes van zijn camera, Bart zit naast me en geniet samen met mij van de natuur om ons heen.
Jammer dat we hier niet meer tijd voor hebben, we weten wel dat we hier ooit nog eens terug gaan komen.
In het eerste dorp van spanje vind ik een winkel die sim kaarten verkoopt. In Nederland koop je een sim kaart bij de supermarkt, in Spanje moet je er zelfs een kopie van je paspoort voor overleggen hierdoor duurt het langer en verliezen we door mij een klein half uurtje.
Nu rijden we richting zaragoza , Wim heeft contact met Jan Huizinga , het schijnt dat deze 100 KM verder is als ons en dus ook nog een lange weg voor de boeg heeft. Na een aantal smsjes hebben we 2 keuzes. Keuze 1 , we rijden tot aan madrid waar we rond 3 uur ongeveer aan zullen komen en dan 4 uurtjes kunnen slapen totdat we weer op moeten staan om de laatste lange dag te maken of we kiezen voor keuze 2 , dat houd gewoon in dat we de hele nacht en morgen blijven rijden tot aan de zuidkust van spanje, de verwachte aankomst tijd is dan half 9 in de morgen maar dan kunnen we wel een hele dag rusten voordat we verder moeten met de boot.
Na een kort overleg tussen de auto’s besluiten we voor keuze 2 te gaan.
Bart zal beginnen met rijden en we wisselen nu iets sneller van bestuurder om alert te blijven.
In zaragoza gaan we tanken, althans in zaragoza willen wij graag tanken maar de pomp houder denkt hier anders over.
Etienne heeft net voor €5 kunnen bijvullen als de pomp stopt en een spaanse knorpot naar buiten komt en ons in het spaans duidelijk maakt dat we niet mogen tanken bij hem.
Niemand blijkt het te begrijpen , juist nu had hij winst kunnen pakken als de unimog zijn tanks vol gooit.
Misschien was deze meneer wel een fan van Franko…. We zullen er nooit achter komen.
We vervolgen onze reis naar zuid spanje met Bart achter het stuur. Ik bel nog even met Daniela en mijn moeder alles gaat goed , bij daniela zijn een paar probleempjes, dit is niet zo fijn omdat ik haar niet kan helpen vanaf hier maar mijn broer doet wat hij kan dus hoef ik me geen zorgen te maken.
De afspraak isdat er om het anderhalf uur van bestuurder wordt gewisseld, na bart neemt jesper het over in die tijd heb ik even kunnen slapen en neem ik het weer over voor een anderhaf uur. Het is rustig op de weg maar dit maakt het juist verraderlijk Ik ben blij als mijn tijd er weer op zit en bart het stuur overneemt.
DAG 4
Het is 9 uur in de morgen en we stoppen bij een restaurant om te ontbijten en even op rust te komen.
Bas kan in de buurt banden krijgen dus dat is onze volgende bestemming.
Helaas spreken de mensen in spanje geen engels en duurt het een hele tijd voordat Bas eindelijk een band heeft kunnen krijgen maar hij heeft er 1 en dat is de hoofdzaak.
Om half 1 vertrekken we weer verder richting het zuiden.
Nog geen half uur op de snelweg en ik zie rook van de rechter achterband van de unimog komen en nog geen halve seconden later weer een klap, de unimog heeft weer een klapband deze keer rechts achter. Ik vraag me af wat de oorzaak kan zijn maar kan niets bedenken.
Na onze eerste stop op dag 1 is afgesproken dat wim en Oscar achterblijven bij een gestrande auto en de rest door rijdt en bij de eerste afslag op de achterblijvers wacht. Etienne rijdt langs de eerste afslag en wij vertellen hem de volgende wel te nemen.
Op het moment dat wij staan te wachten komt het team van piet sanders ook dezelfde afrit af, toeval! We besluiten om gezellig met hun te gaan praten maar dit is van korte duur , na 3 minuten zien we de unimog langs rijden met de pajero van wim en oskar en de Rocky van Arjan en Elmer die schijnbaar hun eigen regels hanteren.
Het landschap van spanje is prachtig niet zo volgebouwd als Nederland maar nog veel natuur, bergen beplant met olijven bomen KM’s lang zien we niets anders.
We vervolgen onze reis verder naar het zuiden nog ongeveer 200 KM en we zijn bij de boot!
We rijden nu de laatste 100 km langs de kust , stukken drukker maar wel weer een mooi uitzicht.
Er wordt even gestopt bij een tankstation om met een banden leverancier te bellen waar we nu bij in de buurt zijn, misschien kan bas nog een paar banden meenemen voor in Afrika.
Verder is heb ik het dagboek nog niet bijgewerkt we zjn inmiddels is het dag 7 en zijn ze in het atlas gebergte, alles goed en we rjden goed door.
Het toetsenbord is arabisch het typen schiet niet op , dagboek heb ik van de usb afgehaald.
Ik zal jullie up to date houden via de telefoon.
Groeten Chris
-
14 Februari 2009 - 15:03
Jos Janssen (leraar):
Mannen ik hoop dat er in africa minder technische problemen zijn groetjes aan iederereen -
16 Februari 2009 - 15:51
Jacqueline:
Hoi Chrissyboy,Bart en Jesper!
Jesper die veel fotografeert? Erfelijk!
Zijn jullie inmiddels in de buurt van Agadir?
Al een slaapplek? Hoe was de onverharde weg? Waar hebben jullie overnacht? Heeft Bopamath het goed overleefd? Veel plezier verder allemaal samen!! Jacqueline -
05 Maart 2009 - 18:02
Bjorn K.:
hallo klasgenoten,
Geweledige foto's..
begin zo langzamerhand spijt te krijgen dat ik niet mee ben gegaan. jullie hebben zo te zien al alles gehad zon, regen sneeuw. trouwens idiale oplossing aanhanger als dakdrager!...
amuzeer jullie nog en tot op de diploma uitrijking dan maar..
en chris blijf van die negerinen af hé.....
gr Bjorn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley